donderdag 23 december 2010

Geweldig!

Wat hebben wij er samen een onzettend leuke reünie van gemaakt! Het enthousiasme spatte er bij iedereen vanaf! Leuk om te zien dat we wel allemaal ouder geworden zijn, maar dat er weinig verandering is in ieders houding en stemgeluid. Het was bij iedereen nog zo herkenbaar, dat het weer heel vertrouwd voelde. Hierdoor viel bij mij die 33 jaar geheel weg en kon ik de draad zo weer oppakken. Dit leidde tot mooie gesprekken.
Ik kan ook niet naar de foto's kijken zonder een glimlach op mijn lippen. We hebben inderdaad veel gelachen!
Het was mooi om deze prachtige avond af te sluiten door met Audrey en Hans naar huis te fietsen. Over nostalgie gesproken!

Foto's uit de oude doos


Hallo allemaal,


Ook ik heb afgelopen zaterdag genoten. Geweldig dat je na ruim 30 jaar de draad weer oppakt. Ik ben erg blij dat iedereen gekomen is ondanks de waarschuwingen om niet de weg op te gaan. Ik hoop ook dat iedereen goed thuis is gekomen. Ik werd opgehaald, er was op de A73 niet gestrooid en op de rijksweg was het niet veel beter.

Maurits, het zijn leuke foto's geworden. Valt het jullie ook op dat er veel gelachen wordt? Het gaat vast lukken om iedereen over een paar jaar weer bij elkaar te krijgen.

De foto van Linda in de sneeuw met op de achtergrond de reflecterende fietsbanden vind ik geweldig. Daar kun je toch mee thuiskomen in Australië.


Ik plaats nu nog even een foto uit de oude doos: De Thomas 60 band (oktober 1980). Zowel Guus als Walter wisten niet meer dat ze hierin gespeeld hebben. Guus staat met zijn contrabas links en Walter staat met gitaar rechtsboven volgens mij, in een witte broek.

Groet en fijne feestdagen en een goed 2011.

Brigitta

woensdag 22 december 2010

Hoi allemaal,
Ja, ik vond het ook ontzettend leuk! Het voelde zo vertrouwd met jullie allemaal! Ik voelde me gewoon helemaal op mijn gemak, alsof al die jaren er nooit tussen gezeten hebben. Ik voelde me zelfs eigenlijk veel meer op mijn gemak als vroeger en heb er een heel warm gevoel aan overgehouden. Ik vind het ook voor herhaling vatbaar. Misschien komt Jos ook nog eens naar Nederland, dan kunnen we het misschien zo plannen dat Jos en ik er allebei zijn. Wat zijn jouw plannen Jos? We doen het wel in de zomer dan, want ik heb er een uur over gedaan om thuis te komen in die sneeuw. Het feit dat ik de verkeerde afslag had genomen en via Horst en Sevenum naar Maasbree ben gereden hielp ook niet erg natuurlijk. Hoe zijn jullie allemaal thuis gekomen in die sneeuw?
Ondertussen heeft mijn zoon zichzelf per ongeluk zijn voortand uit de mond geslagen met een schop. De tand heeft alleen nog maar een stompje over. Zondag bij de dienst doende tandarts is de rest er weer aangemaakt, maar dat is er afgelopen nacht weer afgebroken. Dus vandaag weer naar een andere tandarts in plaats van een dagje Amsterdam zoals gepland. Tja...kinderen he! Zelfs als ze al 16 zijn.
Nou jongens, Merry Christmas en tot de volgende blog. Stay in touch!
Linda.

dinsdag 21 december 2010

Hey mensen,

wat een leuk weerzien was dat zaterdag de 18e!
 
Het is toch wel heel bijzonder: we hebben veel/de meesten 30 jaar, hoelang? niet meer gezien, en we zijn toch geen vreemden voor elkaar geworden.. Is dat niet ongewoon? Volgens mij wel!
 
Hulde daarom aan de initiatiefnemers en organisatoren. En hulde aan iedereen die kon komen en ook gekomen is!
 
Zo is het best voor herhaling vatbaar. in 2012 jaar bijvoorbeeld: als Linda weer in het land is?
 
Ik hoor het wel, en anders komen jullie een keer allemaal naar Amsterdam!
 
Groet, Pascale
 
 

Foto's reünie 2G2 thomascollege 1977

Hier zijn de foto's van 18 december. Klik op de link.

http://picasaweb.google.com/108104377352906412241/Reunie2g2Thomascollege1977?feat=directlink

Klik op de foto voor de vergrote versie, of kies (b.v.) voor diavoorstelling.

Downloaden gaat via de rechtermuisknop ('afbeelding opslaan als').

Veel kijkplezier, Maurits

zaterdag 18 december 2010

Bedankt

Lea, Jos, Hans, Margot, Audrey, Linda, Karin, Walter, Pascale, Marionne, Ilona, Brigitta, Marie-Cecile, Marcel, Guus en Lilian; het was een onvergetelijke avond!

   

Meer foto's binnenkort.

donderdag 16 december 2010

Hoi reünisten,

Aangespoord door jullie, ben ik ook in gedachten teruggegaan naar ‘76/’77. Dankzij hetgeen jullie erover vertellen, komt het ook weer bij wij boven. Zoals de gevleugelde opmerking van (? “paard staat wagen voor”. En de pogingen van Jacques Schreurs, onze klasseleraar, om met ons als bijna-volwassen mensen iets te bespreken…Ik heb ook dat filmpje bekeken, via de link die Maurits stuurde, over het optreden van de Sixpistols in het Mafcentrum. Eindelijk begrijp ik nu dat gegons rechts achter in de klas nu zijn! Van Peter, Hans, Maurits… Daar vielen met vuur en vlam de namen van de ‘Sexpistols’ en het ‘Mafcentrum’, vooral voor en na de weekends. Ik had daar toen helemaal niets mee. Evenmin met Mick Jagger, de grote favoriet van Maurits…(ik heb hem daar nu niet meer over gehoord). Wat verder bij mij boven komt, nu ik in gedachten terug ga, is dat ik een overijverige leerling was! Mijn agenda bijvoorbeeld. Daarin hield ik met potloodkleurtjes bij hoe het met mijn huiswerk en mijn proefwerken stond (pfff.). Ook hield ik een lijst bij van de wensen van iedere docent. Dus Halferkamps zag ons graag zus, Van Dinther graag zo, en dat van iedere docent. Op een dag – tijdens een vrij uur in de grote kantine- kreeg Peter mijn schoolagenda in de gaten. Die viel inderdaad op want ik had een grote, absoluut suffe sticker op de voorkant van Fleurop geplakt: een oma die een bos bloemen krijgt met daaronder de (nog suffere) tekst: ‘Bloemen houden van mensen!’ Peter slaagde erin de hand te leggen op mijn agenda en trok daar toen triomfantelijk de aandacht mee. Ik kon niets doen en moest zelfs lijdelijk toezien hoe Peter in mijn agenda snuffelde. Totdat hij, ik kon het niet verhinderen, die ‘verlanglijst’ van onze leraren tegenkwam en daaruit hardop ging voorlezen!
Een andere keer had ik – weer overijverig - een hele vrije woensdagmiddag zitten broeden op een limmerick, huiswerk van Jos Hermans. Kenmerk van een limmerick was dat deze ironisch was. De volgende dag bleek dat maar een enkeling een limmerick had verzonnen en toen ik dus, bijna als enige, de mijne kon voorlezen, was ik trots als een pauw en verwachte ik gelach. Maar in plaats daarvan werd ik weggehoond omdat ik me zo had uitgesloofd! Die limmerick ging zo: ‘Twee krokodillen en twee uilen wilden eens van partner ruilen. Maar oh, wat een pech: de uilen vlogen weg. De krokodillen moeten er nog om huilen.’
Een andere keer gebeurde hetzelfde. Maar dat moet klas 1a zijn geweest want het was met tekenen: we hadden van mijnheer Van der Velden de opdracht gekregen een zelfportret te tekenen: gewoon in de spiegel kijken en jezelf tekenen. Ik deed enorm mijn best om dat te doen, en was heel trots op het resultaat. Maar het oordeel van de klas was vernietigend. Het was Walter die naar mijn portret wees en hardop zei, tot de rest van de klas: “En Pascale, die heeft zichzelf getekend zoals ze denkt dat ze is!’ Tja. Dat was vroeger. Dacht ik. Want even later aan tafel vertel ik dat ik een blog heb geschreven voor mijn klasgenoten van toen, en dat ik daarin ophaal wat een uitslover ik toen was. ‘Oh’, is de reactie, vergezeld van een begripvolle blik: ‘dus daar was je zo druk mee!’ Die woorden dringen langzaam tot mij door. Dan valt de franc… Helaas, ik geef het toe: ik ben nog niets veranderd:-)

Pascale

woensdag 15 december 2010

Reunie 2G2 5 mei 1984




















Deze vond ik nog in een fotoalbum.
Er zijn nog meer foto's maar niet geschikt voor publicatie..........
die laat ik mooi in mijn fotoboek zitten.
Maurits , die snor is echt onverbeterlijk! en valt het jullie op dat de dames bijna allemaal "aan de lenzen" gegaan zijn.
Bedoeling is dus dat we a.s. zaterdag ook zo'n mooie foto maken.( zelfde opstelling?)

groetjes Marie-cecile

zondag 12 december 2010

"Kijk papa, dat zijn je handen!"

Op zondag 11 december 1977 traden de beruchte Sex Pistols op in het Mafcentrum te Maasbree. En wij (Peter, Hans, Walter en ik) waren erbij. Johnny en co. stonden in onze perceptie in het centrum van de wereld en kwamen zomaar ineens naar Nederland, naar Limburg, naar Maasbree. Het Mafcentrum werd vanaf nu het 'Paradiso van het zuiden' genoemd en Maasbree stond op de wereldkaart. Mat Nellen was de grote organisator. Als ik hem ontmoet - we tafeltennissen allebei fanatiek- hebben we het er altijd over. Hij is -terecht- nog steeds erg trots op alles wat hij voor de jeugd van 'Bree' en omstreken gedaan heeft.
Op het filmpje is 'overduidelijk' de toen nog weelderige haardos van Hans te zien. Verder meen ik ergens een 14 jarige Peter te herkennen. Walter had achteraf nog een gesprekje met de in 1979 overleden Sid Vicious.

En dan nu de beelden:

http://www.youtube.com/watch?v=6ZtfGdN6cOw

Toen ik onlangs het filmpje aan mijn kinderen liet zien zeiden ze na enkele minuten: "kijk papa, dat zijn je handen!" Om vervolgens schaterend van het lachen naar hun eigen universum terug te keren.
Tsjaa, weggehoond worden door je eigen kinderen. Dat is het lot van een oude, weemoedige romanticus....

donderdag 9 december 2010

Toen ik in 2G2 zat, zwom ik nog bij Mosa; elke ochtend trainen van 6.00 tot 7.00; en daarna met m'n "chloorkop" naar school; was best opschieten als je een 1e uur had. Als ik me goed herinner, was het schooljaar een paar maanden bezig toen ik aan een "internationale" (ja, we gingen naar Viersen, volgens mij!) zwemwedstrijd mee mocht doen. Daardoor was ik een dag niet op school. Daags erna vroeg een aantal van jullie (jongens) mij wat het geworden was: een jongen of een meisje... "oh nee, we weten het al: een neutrummetje, hahaha!". Dat heb ik daarna nog een tijd moeten horen.
Aan het eind van dat schooljaar ben ik gestopt met zwemmen en na de zomervakantie (samen met Marie-Cécile) gaan basketballen. Dat kwam door Guus... Hem vond ik namelijk erg interessant en hij kon goed basketballen! Maar de interesse was niet wederzijds. Desalniettemin bleef ik basketballen (dat was namelijk erg leuk) maar waar het de jongens betrof, verlegde ik mijn interesse van de grootste naar de kleinste... Walter dus. Het is toen maar heel even "aan" geweest. Uiteindelijk ben ik toch met hem getrouwd.

Tja, spieken bij Grieks... Ik had een keer een wikkelrok aan (inderdaad, die had je toen) en heb bij de overhoring (of het proefwerk, dat weet ik niet meer, zoals ik zoveel dingen niet meer weet; alzheimer light?) het boek tussen de wikkels gelegd. Vond ik erg briljant van mezelf! Maar ik durfde natuurlijk nauwelijks te kijken. Loontjes heeft niks gezegd, maar het vast wel in de gaten gehad...

Ilona