Langzaamaan komen de herinneringen terug van 2 gym.
Wat ik mij het eerste herinner zijn de drie boys uit Maasbree, met spijkerjasjes en weekendverhalen over 't Mafcentrum. Ik ben zeker twee jaar helemaal weg geweest van Hans (pfff, eindelijk na al die jaren dan toch openlijk toegeven). Soms bekoelde die liefde omdat de heren op de Maaskade mijn fiets op slot zetten, zodat ik woedend een stuk moest lopen totdat ik mijn fietsensleutel weer teruggegooid kreeg.

Verder herinner ik me de lessen van meneer Loontjes, waarbij we tijdens een les allemaal wekkers hadden meegenomen die een voor een afgingen. Meneer Loontjes ging onverstoorbaar door terwijl wij bij elk gerinkel compleet in een deuk lagen. Of die keer dat ik de vertaling te pakken had gekregen voor een proefwerk Grieks. Audrey (volgens mij) en ik begonnen fanatiek aan de vertaling, waarvan echter alleen de eerste zin overeenkwam met wat wij hadden gekregen. Vervolgens was het een heel ander verhaal, maar wij penden gewoon alles op wat we van tevoren gekregen en gelezen hadden. Het gevolg was een dikke F van fraude op het rapport!

Op vrijdagmiddag met een aantal meiden thee drinken (volgens mijn broer en zus echt iets voor stuudjes) en een poging doen om wat huiswerk te maken. Met de top 40 op de achtergrond hadden we in ieder geval veel lol.
Nootjes eten bij Ilona, logeren bij Brigitta, blijven eten bij Margot, dik bevriend zijn met Audrey, samen op dansles in de Nieuwstraat, allemaal herinneringen die bijgedragen hebben om te worden wie ik nu ben.

Ik vind het geweldig om jullie allemaal weer te zien en te spreken!

Karin

Alvorens ik onderstaande tekst ging plaatsen heb ik nog maar eerst een keer op de blog gekeken en met een grote glimlach gelezen dat we er allemaal maar een beetje op los gokken. Wanneer er wat gebeurde maakt ook niet uit. Het geeft alleen maar meer voer voor de reünie.

Ik heb de agenda’s erbij gehaald om mijn eerste gedachten te checken op de werkelijke datum. Veel van die ingevingen waren juist niet van 2G2 maar van de brugklas of vooral van 3G2.

Loontjens met zijn manier van overhoringen Grieks geven had ik nog goed; “Thalassa, thalassa”, riepen de soldaten toen ze eindelijk de zee zagen …… Omdat je daarnaast ook nog redelijk ongestraft wat kon rondkijken en overleggen was het niet zo’n hele grote toer om bijna maximaal te scoren. Proefwerken waren helaas een stuk pittiger.

Van Dinther had het met zijn Latijn altijd moeilijk als we als geheel niet goed hadden gepresteerd. “Het was helaas geen onverdeeld succes. Hoe kan dat toch?”

Biologie in het lokaal helemaal bovenin was apart. Vooral als Hoeben er, zonder op of om te kijken, weer iemand (Peter, Maurits, ?) uitstuurde.

Bij Verhoeven voor geschiedenis liep een keer de klas zowat letterlijk leeg. Zoveel werden er uitgestuurd. Echt boeien deed dat niet want hij wilde niet dat je je bij de conrector ging melden. In de kantine werd het drukker en drukker. Hebben we toen ook met die negerzoenen gegooid?

De term “gerommel in de marge” is volgens mij door studenten als ons uitgevonden; niet normaal zoveel als er gekrabbeld en gekliederd staat in de kantlijnen van de schriften en klappers. Zo ook in mijn agenda. En echt niet allemaal mijn eigen handschrift. Maar die opmerkingen maken wel duidelijk hoe de verhoudingen lagen in onze groep.

Feestjes (fuif) zijn er ook geweest. Zoals op 21 januari 1977 bij Marie-Cecil. Gek genoeg weet ik daar veel minder van dan de fuif bij mij thuis, in de schuur. Mijn vader vond het prachtig dat, na (te) veel biertjes, Walter zich bij hem meldde en zei; “Mijnheer Wijnen, ik wil slapen!” Hij is toen de zolder op geholpen en daags erna hebben we een fikse wandeling gemaakt om er weer boven op te komen.

Carnaval heb ik gevierd op zondag in Venlona en dinsdag in ’t Pömpke. Best gezellig met, denk ik, Ilona, Karin, Audrey, Peter, ?, ?. In die week zijn we (Audrey, Walter, Karin, ?) ook gaan schaatsen in Grefrath. Aan het eind van het schooljaar ook nog een keer gaan zwemmen, o.a. bij de Berckt in Baarlo. Ik zal maar geen namen (Lilian, Linda?) meer noemen want ik weet het echt niet meer goed genoeg. Boeiend was het zeker wel; je kijkt dan toch heel anders naar je klasgenoten.

Na 2G2 zijn dit soort sociale activiteiten voor mij zich meer gaan concentreren op Maasbree, waar een half jaar later o.a. de Sex Pistols kwamen (in het Mafcentrum).

Tegenwoordig heb ik als achterbuurman de heer van der Put. Een van de leraren die we hebben gehad voor handvaardigheid. Ook al zo’n leuk lokaal met enorm “boeiende” opdrachten. Een beetje in linoleum liggen snijden of draadjes op elkaar puntlassen.

Tot slot wil nog kwijt dat ik zo’n vermoeden heb dat ik qua haardracht duidelijk het meest heb ingeleverd. Qua volume dan.

Tot ziens op de reünie!

Mijn herinneringen (deel 2)

Deze Blog is nog geen gedeelde marktplaats van grappige, hilarische of melancholische schoolherinneringen geworden.
Ik roep jullie op om mij te helpen om daar alsnog voor te zorgen en een bijdrage in te sturen!

Zelf ga ik maar gewoon verder waar ik een tijdje geleden gebleven was (2G2 en iets later):

- Onlangs bij een C2C (Cradle to Cradle) bijeenkomst Piet Lipsch weer ontmoet. Nog altijd scheikundeleraar, nu in Horst. Leuke man. Had het vaak over zijn vriendin, met wie hij binnenkort ging trouwen. Wij vonden het prima en hij praatte maar door. Hij doet jullie de groeten en laat weten dat het  nog steeds goed met hen beiden gaat!

- Eerste keer naar een optreden in het Mafcentrum Maasbree, waar het punkgroepje the Damned speelde. In het voorprogramma drie jongens, die samen met ons (de 6 toeschouwers) naderhand aan de bar een pilsje kwamen drinken.
Een jaar later vroeg Hans of ik gisteren Toppop gezien had? Daar waren die drie jongens van het Mafcentrum bij geweest. "Dadelijk gaan ze nog beroemd worden" zei hij lachend. "Ze noemen zich The Police en hebben een single genaamd 'so lonely' uitgebracht"...

- Juffrouw Schreurs ('Mina') van Latijn, van wie je verplicht moest bidden als je het eerste uur les had. Was erg streng, maar toch wel rechtvaardig (of zo). Zij liep wat mank. Toen ik eens bij een voetbalwedstrijd geblesseerd was geraakt en op school wat strompelde zag ik aan haar gezicht dat zij dacht dat ik haar imiteerde en belachelijk aan het maken was. Haar verdrietige blik was voor mij vernietigend. Toen ik het probeerde uit te leggen, maakte ik het uiteraard alleen maar erger. Helaas is ze overleden anders zou ik beslist een nieuwe 'wiedergutmachung' proberen.

- Peter Trepels en ik hadden allebei niet geleerd voor de overhoring Griekse woordjes. We kwamen op het idee om het boek onder een blaadje gewoon tussen ons in op de bank te leggen. Dhr. Loontjes kwam naast ons staan, keek ons minachtend aan en zei tegen de klas dat als leerlingen wilde spieken, dat ze daar dan vanzelf de gevolgen van zouden ondervinden!

- Halferkamps voor wiskunde. Zijn harde persoonlijke humor kon ik zelf wel plaatsen, maar dat gold niet voor iedereen. Hij zag het in mij zitten en dat betekende dat hij je extra hard aanpakte. Toen ik mijn huiswerk eens niet gemaakt had bulderde hij "Gommans, jij kunt beter petatten gaan poten in plaats van mij nog verder lastig te vallen!". Hij zei ook vaak "ga jij maar naar de Havo" als iemand iets fout deed. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik vaak om zijn -foute- grappen kon lachen.
Vele jaren later was ik zijn tweede corrector bij een examenklas VWO. Hij had alles goed nagekeken, maar zich aan geen enkele regel of afspraak gehouden. Toen ik hem daar voorzichtig op aansprak zei hij (dit keer zonder te bulderen): "Ach Maurits, al die regels van het Cito maken de wereld echt niet beter".

- Piet Hoebers (biologie), die mij verwijderde omdat ik een dropje at terwijl hij zelf uitgebreid koffie met gebak in de les aan het nuttigen was. Van mijn broer wist ik precies bij welk onderwerp hij welke grap zou maken, want dat deed hij al jaren. Wel een heel goede leraar, naar wie je ademloos kon luisteren.

- De Romereis staat nog steeds in alle details in mijn geheugen gegrift. Onlangs met mijn vrouw weer terug gegaan (voelde ook echt zo) en ik kon mij (behalve alle culturele en historische plekken, maar dat had zo zijn redenen :-) ) alles nog herinneren: Piazza Navona is nog precies hetzelfde. Met exact dezelfde karikaturisten.  Of het nou gaat om  alcohol kopen in Keulen, de uitspraken van Hans ("Laten we nou Lol gaan maken", "Nee, nou wordt ie mooi"), Jos Engels dronken, de boze van Dinther, terugreis met 'alleen' blikjes bier, via Appia, Omloo's pleisterplaats, van Rooij en het Forum Romanum ("dat zijn allemaal oude stenen"), het ontbijt (met volgens van Rooij dezelfde stenen), het verdwalen van Herman en mij, de zigeuners ('Por el Bambino'), de aan o.a. Imke 'plakkende' Italiaanse jongens ('ik vind dit echt niet leuk hoor, maar het adres van mijn hotel is ....'), de Spaanse dansgroep op Navona, etc. etc.: Ik weet het vrijwel allemaal nog. Jullie toch ook?

Nou ja, tot zover maar weer. Vóór, op en na 18 december komen er vast - bij ons allemaal- nog veel meer verhalen tevoorschijn.

Programma Reünie

Het programma van de reünie van 18-12 is inmiddels bekend.

Het ziet er als volgt uit:

·         16.30                koffie en vlaai in de Venlonazaal

·         18.00                rondleiding in het “Thomascollege”

·         19.00                aankomst bij Central

·         19.30                buffet

·         22.30                einde

In Central is voor ons de Witte zaal gereserveerd.

De eindtijd is uiteraard een richttijd en kan naar eigen inzicht vrij ingevuld worden :-)